به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، در سری جدید شب آواز ایرانی مانند گذشته، شش گروه به اجرای برنامه خواهند پرداخت که یک گروه با عنوان مهمان ویژه از چهره‌های شناخته‌شده آواز و موسیقی اجرا دارد و پنج گروه جوان منتخب دیگر به‌شکل رقابتی به صحنه می‌روند و اجرای این گروه‌ها توسط هیئت داوران که از اساتید صاحب‌نام عرصه موسیقی و آواز ایرانی‌اند، ارزیابی می‌شود. در پایان هر برنامه نیز یک گروه به‌عنوان گروه برتر معرفی خواهد شد.
 
در نوزدهمین شب‌ آواز ایرانی، اکرام مهرآوا همراه رضا پیامنی (نوازنده سنتور) یکی از گروه‌های شرکت‌کننده در مراسم خواهند بود که به اجرای آوازی در مایه راست‌پنجگاه با استفاده از شعرهای اکرام مهرآوا می‌پردازند.

از دیگر بخش‌های برنامه شب آواز ایرانی می‌توان به اجرای علیرضا جواهری همراه علی نعمت‌اللهی (نوازنده تار) اشاره کرد که به اجرای آوازی در مایه شور با استفاده از غزلیات حافظ می‌پردازد.
 
در این نشست ماهانه که با هدف تجلیل از پیشکسوتان آواز ایرانی، کشف و معرفی چهره‌های جدید شکل گرفته است، هنرمندان دیگری نیز اجرا خواهند داشت که علاقه‌مندان برای اطلاع از سایر بخش‌های برنامه می‌توانند به اخبار تکمیلی در وب‌سایت مرکز موسیقی حوزه هنری به نشانی www.musicenter.ir مراجعه کنند.
 
نوزدهمین شب آواز ایرانی به همت مرکز موسیقی و موسسه فرهنگی - هنری سپهر سوره هنر، ۳۰ اردیبهشت‌ماه ساعت ۱۸ در تالار «سوره» حوزه هنری واقع در خیابان سمیه نرسیده به حافظ برگزار می‌شود. ورود برای عموم علاقه‌مندان آزاد است.

فرشته طائرپور که سال‌ها به عنوان یکی از نماینده خانه سینما در کارگروه مالیاتی حضور داشته است در گفت‌وگویی با خبرنگار سینمایی ایسنا با بیان این مطلب ادامه داد: این نگرانی که با بحث پیچیده دفاتر مالی افزایش می یابد، صرفا از طریق یک بازنگری مشفقانه و تسهیل در امورمالیاتی سینماگران از سوی سازمان مرتفع می‌شود.

سینماگران قانونمند مایل هستند که بعنوان گروهی مرجع در جامعه نه تنها خود به وظایفشان عمل کنند بلکه در گسترش فرهنگ مالیات در جامعه نیز موثر باشند. این اتفاق در شرایطی که خودشان در استیصال و سردرگمی گرفتار باشند، محقق نخواهد شد. تکرار می کنم سینماگران و سایر  هنرمندان ایرانی، اگر اهل حساب و کتاب بودند، حتما شغل‌ دیگری داشتند؛ خوبست آنها را درک و مراعات کرد.  

در ادامه مشروح گفت‌‌وگوی ایسنا با فرشته طائرپور را درباره‌ی جدیدترین مباحث درباره‌ی امور مالیاتی سینماگران را می‌خوانیم.

آیا تعامل مستمر نمایندگان "خانه سینما" با "سازمان امورمالیاتی" در سالهای اخیر و افزایش همکاری سینماگران با این سازمان در انجام تکالیف مالیاتی شان، اوضاع را برای جامعه هنری کشور بهتر کرده است؟

علیرغم آنکه هر سال، بیش از سال قبل، درباره‌ی شرایطی که مودیان سینمایی دارند، با مسئولان و کارشناسان سازمان امور مالیاتی جلسه برگزار می‌کنیم و توضیح می‌دهیم و از سوی دیگر مودیان سینمایی را نیز برای جدی گرفتن تکالیف مالیاتی شان توجیه می کنیم، اما عملا هنوز به نقطه مشترکی که مطلوب و کارگشای هردو طرف ماجرا (سینما و سازمان مالیاتی) باشد، نرسیده‌ایم و موانع بازدارنده‌ای در مسیر استفاده سینماگران (و سایر رشته‌های هنری) از معافیت مصرح در بند ل ماده 139 قانون مالیات‌های مستقیم وجود دارد که حصول نتیجه را هم برای ما و هم برای حوزه‌های مالیاتی و هیئت‌های حل اختلاف مالیاتی، دشوار کرده است. البته بی‌انصافی است اگر اعتراف نکنم که با برگزاری جلسات کار-گروه مالیاتی و همچنین تشکیل چندین جلسه با مدیران مختلف سازمان مذکور، دستاوردهای خوبی داشته‌ایم که شاخص ترین آنها حضور ما برای اولین‌بار در کمیسیون تعیین ضرایب مالیاتی در سال 94  و تغییر ضرایب مالیاتی سینماگران در حرفه‌های مختلف به حساب می‌آید.      

واقعیت اینست که مدیریت‌های فنی و کارشناسی سازمان امور مالیاتی، هرچند وقت یک بار، آیین‌نامه‌های جدیدی تدوین و ابلاغ می‌کنند که در مرحله آزمون و خطا و اجرا، مودیان را دچار سردرگمی بیشتر و تحمل خسارت می‌کند. سالها بخاطر دو ماده در آیین‌نامه اجرایی بند ل ماده 139، معروف به ماده‌های 15 و 16، مودیان حقیقی و حقوقی هنری، معافیت قانونی مالیاتی شان منتفی و به اصطلاح علی- الراس شدند و دیون سنگینی از اصل و جرایم مالیاتی بر گردنشان افتاد و در ادامه نیز با تنبیهات شدیدی مانند ممنوع الخروجی و قطع موبایل و پلمب محل کار مواجه شدند؛ آنقدر گفتیم و نوشتیم و سرانجام نیز با قلم شادروان دکتر سمیعی، استاد مسلم سازمان امور مالیاتی، لایحه‌ای نوشتیم و به هر مرجعی که می‌شناختیم ارائه کردیم تا سایه سنگین این دو ماده از سر مودیان بسیاری، اعم از سینمایی و غیرسینمایی، برچیده شد. تازه داشتیم کمی نفس به آسودگی می کشیدیم که ناگهان بحث دفاتر مالی پلمب شده مطرح شد و سه بند الف و ب و ج بدون شناخت از ماهیت فعالیت‌های مختلف در حوزه سینما، جدی گرفته شد و تلقی ناصحیح مشاور وقت سازمان مالیاتی، فعالیت بسیاری صنوف مانند تدوینگران، فیلمبرداران، صدابرداران، مدیران تولید و تدارکات و... را تحت بند "ب" طبقه بندی کرد و چالش جدیدی را پیش روی اهالی سینما قرار داد؛ که نتیجه عملی آن کافی نبودن اظهارنامه برای استفاده از معافیت قانونی و لزوم تنظیم دفاتر پلمب شده "درآمد و هزینه" برای سینماگرانی بود که ماهیت فعالیت‌شان فردی و فصلی بوده و فاقد تمرکز در مکانی ثابت و سیستم مالی و تشکیلاتی هستند و در نتیجه امکان تهیه و پلمب بموقع دفتر مالی و تنظیم آنرا نداشته و ندارند. چیزی نگذشت که سیستم تنظیم اظهارنامه نیز از دستی به الکترونیکی تغییر یافت و سینماگران وارد میدان جدیدی از سردرگمی شدند. به موازات این اتفاقات شورایعالی سینما هم به ریاست رئیس جمهور وقت از معافیت مالیاتی بی‌قید و شرط سینماگران تیترهای رسانه‌ای می زد بی‌آنکه عملا اتفاقی افتاده باشد.

جامعه هنری کشور که اگر خیلی اهل حساب و کتاب بود حتما شغلش را عوض می کرد، سال به سال گیج تر می‌شد و نمی فهمید چرا بعنوان یک مودی معاف، مکلف است  برای کارهای کرده و نکرده‌اش دفاتر حسابداری آنهم در قوارهای که مورد تایید کارشناسان حوزه‌ها قرار بگیرد، تنظیم کند؛ لازمه این کار استخدام یک حسابدار حرفه‌ای بود که از اصول و حساسیت‌های سازمان امور مالیاتی نیز چنان مطلع باشد که مو لای درز دفاترش نرود. چنین استخدامی برای سینماگری که خودش فاقد درآمد بود، عملی نبود و وقتی می‌دید که حتی بسیاری از ممیزان نیز در تعریف و تطبیق برخی مفاد این آیین نامه‌ها با واقعیت، دچار مشکل و اختلاف نظر هستند بیشتر گیج می‌شد.

در طول این سالها، پاسخ‌های مختلف کارشناسان در حوزه‌ها به پرسش‌های مشترک اهالی سینما، باعث شد که آمار مودیان سینمایی (و هنری) علی الراس شده، که بی اعتنا به روح قانون معافیتشان صرفا بخاطر عدم رعایت یک بند یا یک تبصره از آییننامه‌های اجرایی سازمان، ملزم به حضور در هیات‌های حل اختلاف می‌شوند، آماری بالا و سئوال برانگیز شود و حکایت از آن داشته باشد که اشکال اصلی در تشخیص و منشا جریان رسیدگی به پرونده‌های مالیاتی است.

به گزارش ایسنا، آیین تشییع پیکر مصطفی کمال پورتراب – آهنگساز و تئوریسین موسیقی ایران - صبح روز جمعه، چهارم تیرماه، با حضور چهره‌های موسیقی، معاون هنری وزارت ارشاد، مدیرعامل خانه موسیقی و علاقه‌مندان به این هنرمند از مقابل تالار وحدت برگزار شد.

شهرام ناظری – خواننده و استاد آواز - در این مراسم اظهار کرد: من ۳۷ سال تنها کار کردم و در همه این مدت به صدا و سیما نرفتم. با این حال کسانی مثل پورتراب بودند که در آن‌ها عشقی احساس می‌کردم و از وجودشان انرژی می‌گرفتم. وقتی شنیدم مصطفی کمال پورتراب از دنیا رفته است، خیلی دلم گرفت. او کسی بود که با یک دیدار کوتاهش انرژی می‌گرفتم.

او افزود: پورتراب جزو نسلی بود که من به این نسل می‌گویم شکوهمند. نسلی که معرفت بالا و طبع بزرگی دارند. او همه وجودش عشق بود. ما وقتی کسی می‌میرد و می‌خواهد جهان را ترک کند زیاد حرف می‌زنیم، اما هیچ‌وقت پند نمی‌گیریم. ای کاش نسل ما و نسل‌های بعدتر از معرفت و شکوهمندی وجود استاد پورتراب درس می‌گرفتیم و این طرز فکرهای پایین و ذهن‌های کوتوله را کنار می‌گذاشتیم. اما هیچ‌وقت یاد نمی‌گیریم. در نسل‌های بعد از نسل او شاهد افت بودیم و شاید از حاصل تربیت این جامعه بیشتر از این نمی‌توان توقع داشت.

ناظری ادامه داد: پورتراب یکی از کسانی بود که عاشقش بودم. وقتی او را می‌دیدم روحم شاد می‌شد و از شکوهمندی وجودش و یکرنگی او لذت می‌بردم و انرژی می‌گرفتم.

ناظری سپس در کنار پیکر پورتراب به آوازخوانی پرداخت.

در بخش دیگری از این مراسم محمد سریر - عضو هیأت مدیره خانه موسیقی - با بیان اینکه آثار پورتراب ماندگار و پشتوانه فرهنگی مهمی هستند، اظهار کرد: مصطفی کمال پورتراب استاد بیش از سه نسل از کسانی بود که در حوزه فرهنگ و هنر خدمت می‌کردند و در ادامه نیز همچنان از او می‌آموختند. علاقه‌مندی، کشش و کوشش او در حوزه‌های مختلف فرهنگی و هنری و حافظه گسترده و دانش وسیعش آموزنده بود. این‌ها مواردی بود که شاید به ندرت در استادان دیگر دیده بودیم. او به مباحث مختلفی همچون موسیقی ملی و جهانی، زبان‌های مختلف، شریعت و مبانی دینی، ریاضیات، فلسفه، زبان‌شناسی و کاربرد کامپیوتر اشراف داشت.

او افزود: پورتراب افق‌هایی را به جوان‌ها نشان می‌داد که معنای آن‌ها این بود که همیشه می‌شود هر کاری کرد؛ فقط باید تلاش و پشتکار داشت. او نمادی از کوشش و تلاش و بهره‌گیری از همه فرصت‌های زندگی بود. تا روزهای آخر زندگی‌اش سه، چهار ساعت مطالعه توأم با نوشتن داشت. در همین چند سال اخیر چند کتاب از او منتشر شده بود.

سریر همچنین بیان کرد: او همیشه نگران شاگردانش بود و همه را به اسم می‌شناخت و به وجود آن‌ها افتخار می‌کرد. پورتراب غرق در آرزوی سرفرازی کشور و مردم بود و اگر تندی می‌کرد روی شخص نبود، بلکه مربوط به موضوع می‌شد. موفقیت شاگردانش اصلی‌ترین دلمشغولی این استاد بود.

در بخش دیگری از این مراسم نازنین جلالی - یکی از شاگردان پورتراب - پشت تریبون قرار گرفت و گفت: من مدت کوتاهی شاگرد استاد پورتراب بودم که به اندازه یک پلک بر هم زدن گذشت. تمام زندگی و یافته‌های علمی‌ام را مدیون او هستم. مهمترین عنصر وجودی او تلاش و مطالعات علمی و جنبه بخشندگی‌اش بود. به طور سربسته به خیلی‌ها کمک می‌کرد. به درخواست خود او هیأت امنایی با حضور خانه موسیقی برگزار شد تا همه سرمایه‌های معنوی، کتاب‌ها و سازهایش در راه موسیقی و متعلق به خانه موسیقی صرفا برای بهره‌برداری در زمینه هنر موسیقی استفاده شود.

سپس اسماعیل تهرانی - دیگر شاگرد پورتراب - با بیان اینکه از سال ۱۳۴۰ شاگردی او را کرده است، گفت: همه ما از بدو تولد زیر پوشش دو معلم آشکار و پنهان هستیم. معلم پنهان خانواده و جامعه هستند و معلم آشکار مدرسه و دانشگاه. پورتراب تنها کسی بود که چه زمانی که روی نیمکت‌های کلاس می‌نشستیم و چه زمانی که ریاست هنرستان را بر عهده داشت و کنارش بودیم، هر دو این نقش‌ها را به خوبی بازی کرد. برای همه هم معلم پنهان بود و هم آشکار. این ویژگی او را در کمتر کسی دیدم.

این نماینده مجلس در گفت‌وگو با ایسنا، درباره سوابق کاری خود گفت: من از سال 60 معلمی کردم و بین دوران تحصیل و معلمی‌ام تنها دو ماه فاصله وجود داشت. 19 ساله بودم که معلم شدم و کار معلمی را از روستاهای کرمان شروع کردم و بعد از آن در مدارس و حوزه ستاد وزارت‌خانه آموزش و پرورش ادامه فعالیت دادم. مجموعا 34 سال کار اجرایی، مدیریت مدرسه، ‌مشاور مدیر کل سازمان‌ها، کارشناس مسئول دفتر امور زنان و دفتر وزارتی  بودم و از زمان آقای حاجی تا پایان دوره وزارت آقای علی احمدی با سه وزیر در آموزش و پرورش کار کرده‌ام. از سال 88 نیز مدیر مدرسه حضرت زینب تهران هستم.

سعیدی با اشاره به سابقه فعالیت سیاسی خود از سال 70 یادآور شد: من در آن سال با حزب کارگزاران کرمان فعالیت سیاسی خود را شروع کردم و در ادوار مختلف فعالیت کرده و هم اکنون نیز عضو شورای تهران حزب کارگزاران هستم.

وی درباره ثبت‌نام خود در انتخابات مجلس یادآور شد: مسلما هر کس که خود را در معرض رأی مردم می‌گذارد هدفش ورود به مجلس است اما هنگام ثبت نام ما اهدافی بزرگتر از این داشتیم. شرایط انتخابات به گونه‌ای بود که کسی نمی‌توانست به طور قطع پیش بینی کند در انتخابات مورد اقبال مردم قرار می‌گیرد یا خیر، لذا هدف اصلی من از ثبت‌نام واداشتن بانوان به تحرک بود به ویژه اینکه معتقدم حضور خانم‌ها در ادوار گذشته مجلس و در زمینه اشتغال، تحصیل و بیمه زنان سرپرست خانوار کم رنگ بوده و با حضور بانوان فعلی در مجلس امیدوارم مجلس دهم بتواند این خلاء را پر کند.

نماینده مردم تهران ادامه داد: من فکر می‌کنم خانم‌های مجلس دهم، زنان توانمندی هستند و ان‌شاء‌الله می‌توانیم قوانینی را در حوزه زنان، اشتغال، بیمه، ‌تحصیل و ازدواج برای بهبود وضعیت زنان ایرانی وضع کنیم به ویژه اینکه با یکدیگر اشتراک نظر داریم و این تفاهم و همکاری می‌تواند در این زمینه موثر باشد.

سعیدی یادآور شد: حضور زنان هم‌چنین می‌تواند مجلس را تلطیف کند و آن را از حالت مردانه صرف درآورد. ان‌شاء‌الله ما در فراکسیون زنان هم با همین هدف جلو خواهیم رفت و بنا داریم در فراکسیون زنان از آقایان نیز دعوت به همکاری کنیم کما اینکه خیلی از آقایان خودشان به این منظور ابراز تمایل کردند.

وی مجلس دهم را مجلسی مردمی توصیف کرد و گفت: نمایندگان مجلس دهم پیام مردم را دریافت کردند. این پیام، پیام تغییر بوده و بر خلاف برخی فضاسازی‌های غیرمنصفانه ترکیب ارکان مختلف مجلس و مقایسه آن با سه دوره قبل نشان می‌دهد این پیام دریافت شده است به همین دلیل نیز امیدواریم در عملکرد 4 ساله مجلس دهم بتوانیم در راستای مطالبات مردم گام‌های موثری برای بهبود کیفیت زندگی ایرانیان برداریم.

نماینده مردم تهران در پایان بر لزوم توجه به مسائل مربوطه به معیشت مردم، اشتغال و تسهیل ازدواج جوانان در مجلس دهم تاکید کرد.

به گزارش ایسنا، روزنامه «قانون» این حکم را عجیب و سنگین توصیف کرد و در ادامه نوشت: به این ترتیب باشگاهی که تصمیم به استخدام سوشا می‌گیرد از همان اول باید پیه حداقل یک نیم‌فصل محرومیت این دروازه‌بان را به تنش بمالد که در نوع خودش اتفاق فوق‌العاده‌ای است! بدون تردید اما بحث‌برانگیزترین بخش این حکم مربوط به ابهام در علت صدور آن می‌شود.

در شرایطی که مسئولان کمیته اخلاق زبان به دهان گرفته‌اند و لام تا کام در مورد این پرونده پرسروصدا حرف نمی‌زنند، در محافل خبری این‌طور شایع شده که محرومیت سوشا صرفا به خاطر استفاده او از یک شلوار زرد رنگ بوده است. مکانی بعد از بازی پرسپولیس و نفت در فاصله دو هفته مانده به پایان لیگ پانزدهم، با پوششی نامتعارف سر تمرین پرسپولیس حاضر شد که این مساله در آن زمان بازتاب زیادی در شبکه‌های اجتماعی داشت.

حالا اما کمیته اخلاق با مدت‌ها تاخیر حکمی صادر کرده که خیلی‌ها آن را مرتبط با نوع پوشش مکانی می‌دانند. سکوت سنگین کمیته اخلاق و سایر ارکان فدراسیون در قبال این شایعات باعث شده موضوع قطعی به نظر برسد و همه باور کنند سوشا فقط به خاطر یک شلوار زرد رنگ باید 6 ماه گوشه خانه بنشیند.

حالا این خبر، یک به یک مرزها را در هم شکسته و در سراسر جهان مورد بحث واقع شده است. امروز به لطف دوستان خوبمان در کمیته اخلاق، همه دنیا دارند در مورد ایران حرف می‌زنند؛ جایی که اگر رنگ شلوارت مورد پسند مسئولان نباشد، نصف سال باید گوشه خانه‌ات بنشینی و سماق بمکی. تصویر وحشتناکی که حالا از ایران و ایرانی ساخته شده، بیشتر از هر چیز دیگری محصول یک سهل‌انگاری یا زیاده‌روی است؛ جایی که اگر حکم سوشا علت دیگری دارد، دوستان از توضیح آن و تنویر افکار عمومی عاجز مانده‌اند. اگر هم واقعا6 ماه محرومیت به خاطر رنگ شلوار است، واقعا باید به رفقا به خاطر این همه «سلیقه‌محوری» و چوب حراج زدن به آبروی ملت تبریک و خسته نباشید گفت!

اتفاقی مشابه

روزی پیام صادقیان دچار اشتباه شد و بدن داور را با حالت عصبانیت لمس کرد. پس از آن کمیته انضباطی او را به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن سه ماه از میادین محروم کرد تا سنگ بنای انحراف پیام از همان زمان گذاشته شود و او را به جایی برساند که حال و روزش معلوم نباشد. این است چراغی که مسئولان فدراسیون سر راه جوانان ما روشن می‌کنند. باز در مورد صادقیان می‌شد گفت محرومیت او پشتوانه منطقی داشته و فقط کمی سختگیرانه بوده اما در مورد سوشا مکانی چطور؟ این چه کاری است که آقایان با یک «جوان» انجام می‌دهند؟ آیا واقعا با چنین احکامی، به فوتبال و انسانیت خدمت می‌شود؟! برای روشن تر شدن ابعاد ماجرا در ادامه مروری داریم بر اخبار برخی رسانه های دنیا درباره محرومیت سوشا مکانی.

شلوارهای رنگی، غربی است

نیوزویک سراغ بازی کردن مکانی برای پرسپولیس و تیم ملی رفته است. محرومیت 6 ماهه را خبر داده و البته به قوانین پوشش برای مردان و زنان ایرانی پرداخته. نیوزویک نوشته که قوانین ایران استفاده از لباس های رنگ روشن و طرح دار را سبک زندگی غربی می داند . زندانی شدن سوشا به خاطر عکس‌های مهمانی قسمت دیگر خبر نیوزویک است.